آب سخت یک اصطلاح عام است که به آبی که مقادیر زیادی از مواد معدنی بخصوص کلسیم و منیزیم از زمین را جذب کرده اطلاق می شود. اگر آب فاقد این مواد معدنی باشد ، آب به عنوان "نرم" توصیف می شود. آب می تواند به طور طبیعی نرم باشد (منابع آب حاصل از دریاچه ها و نهرها معمولاً نرم هستند). یا می تواند به دلیل تصفیه مصنوعی ، چه در شرکت آب و برق شهری و چه با استفاده از دستگاه تصفیه آب درون خانه معروف به سختی گیر ، نرم باشد.
سختی گیرآب چیست؟
سختی گیر نوعی دستگاه تصفیه آب است که کلسیم و منیزیم را از آب خارج می کند.
تأمین آب از سفرهای زیرزمینی به دلیل ماهیت صخره ای که از طریق آن آب باران نفوذ می کند سخت می باشد. مناطقی که از نظر سنگ آهک ، گچ و ... زیاد است ، معمولاً در مخازن آبهای زیرزمینی خود آب سختی دارند ، در حالی که مناطقی که سنگ غالب آن گرانیت است یا یک سنگ کم کلسیم دیگر دارای آب طبیعی است. آب همچنین می تواند در مناطقی که برخی اصلاحات کشاورزی مانند آهک در مقادیر زیادی استفاده می شود ، سخت شود.
عوارض آب سخت
نگرانی بهداشتی با نوشیدن آب سختحاصل از وجود مواد معدنی محلول مانند کلسیم و منیزیم وجود ندارد. در صورت وجود ، مقادیر کمی از این مواد معدنی برای سلامتی ضروری هستند. اما در سطوح بالا ، مواد معدنی می توانند در لوله ها ، سیستم های لوله کشی و لوازم خانگی رسوب کنند و به تدریج در عملکرد آنها دخالت کنند. به عنوان مثال ، ایجاد رسوب معدنی در شیرآلات یا آبگرمکن ها ممکن است طول عمر آنها را کوتاه کند. در حجم صنعتی این خسارات بزرگتر خواهد بود و ممکن است موجب تعطیلی بخش تولید و ... شود.
انواع سختی گیر
سختی گیر ها در انواع مختلفی قرار دارند:
سختی گیر رزینی: این رایج ترین نوع سختی گیر می باشد. با از بین بردن یون های کلسیم و منیزیم و جایگزینی آنها با یون های سدیم ، که هیچ یک از اثرات مضر کلسیم و منیزیم را ندارد جایگزین فرآیند سختی گیری انجام می شود.
عاری از نمک: این دستگاه از فیلتر مکانیکی برای از بین بردن کلسیم استفاده می کند ، اما روی آب بسیار سخت کار نمی کند. منیزیم را از بین نمی برد.
اسمز معکوس: این دستگاه آب را از طریق غشای نیمه نفوذ پذیر تصفیه می کند که تقریباً 98٪ ناخالصی های آب را از بین می برد. یک وسیله گران قیمت است و از مقدار قابل توجهی آب استفاده می کند. اما این نوع دستگاه در از بین بردن سایر ناخالصی های شیمیایی و همچنین کلسیم و منیزیم بسیار مناسب است.
امروزه رایج ترین نوع سختی گیر سیستم تبادل یونی است که اصطلاحا به آن سختی گیر رزینی گفته می شود. درک عملکرد هر قسمت از دستگاه به شما در حفظ صحیح آن کمک می کند.
سختی گیر های رزینی دارای سه مؤلفه اصلی هستند: مخزن معدنی ، مخزن آب نمک و شیر کنترل.
مخزن معدنی: مخزن معدنی همانجا است که فرآیند سختی گیری در آن انجام می پذیرد. اینجاست که تصفیه آب صورت می گیرد و با از بین بردن کلسیم و منیزیم آب سخت نرم می شود. درون این مخزن با مهره های رزینی اشباع شده با بار منفی پر می شود. مواد معدنی کلسیم و منیزم دارای بار مثبت می باشد و زمانی که آب سخت از میان مهره های رزین عبور می کند، این مواد معدنی جذب بار منفی رزین می ود و آب بدون سختی مخزن را ترک می کند.
مخزن آب نمک: مخزن آب نمک مخزنی است که محلول بسیار غلیظ نمکی یا پتاسیم در آن ذخیره می شود. این محلول آب نمک برای شستشوی مخزن مواد معدنی و شارژ مجدد آن به کار می رود. مخزن آب نمک باید بطور دوره ای با گلوله های نمک یا پتاسیم دوباره پر شود.
شیر کنترل: شیر کنترل وسیله ای است که در طی بازسازی جریان آب داخل و خارج مخازن معدنی و آب نمک را کنترل می کند.
سختی گیر رزینی با توجه به جنس مخزن معدنی به دو نوع سختی گیر فایبرگلاس و سختی گیر فلزی شناخته می شود. در عمل هر دو یک عمل را انجام می دهند و از مزایا و معایب خاص خود برخوردار هستند.
سختی گیر